Beste lezer,

Een boek heeft vaak een epiloog, een nawoord van de schrijver. Zo willen wij ook een epiloog schrijven over onze drie maanden vrijwilligerswerk in Oeganda. Om alle ervaringen die wij opgedaan hebben in woorden uit te drukken in dit schrijven is niet mogelijk. Simpelweg omdat het er zoveel zijn en omdat veel ervaringen niet te vertellen zijn maar alleen te ervaren. Echter willen wij een poging doen er enkele bijzondere uit te halen en te benoemen.

Voordat we beginnen aan de epiloog willen we u nog vertellen over het resultaat van één belangrijk project , namelijk de kerk. Anderhalve maand geleden zijn we begonnen aan het renoveren aan de kerk. Gelukkig maar dat we toen al zijn begonnen, het dak van de kerk was namelijk vorige week af. We zullen u de details besparen maar we hebben aardig kennisgemaakt met de Afrikaanse gemakzucht en het onvermogen om te plannen. Wij hadden niet genoeg geld om heel de kerk op te knappen vandaar dat we ‘alleen’ het vernieuwen dak en het verstevigen van de muren aangepakt hebben. Dat is nu af. Volgens een kerklid kan dit dak een jaar of zestig mee. De foto’s van het eindresultaat vind u in de fotoserie. Via deze weg willen wij alle dankbare woorden van de leden van de kerk overbrengen aan onze sponsors.

Dan de epiloog. Allereerst zijn we dankbaar dat we de drie maanden in goede gezondheid door hebben kunnen brengen. Alles is in harmonie verlopen en er zijn geen nare dingen voorgevallen. We zijn ons ervan bewust dat het anders had kunnen lopen. Het werk wat we hebben gedaan is goed verlopen. Van heel veel mensen hebben we te horen gekregen dat ze onze werkzaamheden erg hebben gewaardeerd. De dankbaarheid mogen we vooral uitten richting de Heere, van Hem zijn we namelijk in alles afhankelijk. Van veel mensen hoorden we dat zij baden voor ons, bedankt hiervoor.

Het eerste gedeelte hebben we lesgegeven op drie basisscholen. In het begin wat snuffelen aan de manier van lesgeven maar al snel ging het lesgeven ons beter liggen. In totaal hebben we heel wat lessen gegeven, gesprekken gehad met leraren en nagekeken (petje af voor leraren vanwege het vele nakijkwerk). Na het lesgeven hebben we veel tijd gestoken in de kerk. Meer tijd dan arbeid omdat er van ons vooral werd verwacht dat we toekeken. Het eindresultaat mag er zijn waardoor we ook blij zijn met dit project. In het laatste gedeelte werkten we in het ‘Providence house’ en ‘St. Camillus’ en bereidden we het voetbaltoernooi voor. Het was heel mooi om te merken dat ondanks de (ernstige) beperkingen die mensen kunnen hebben ze toch heel vrolijk in het leven kunnen staan. Genieten van de kleine dingen. Zo wandelden we met mensen in een rolstoel voor een uurtje buiten de muren van het opvanghuis. Wat een blijdschap leverde dat op bij hen! Vandaag kregen we te horen dat ze de rest van de dag verhalen bleven vertellen aan de anderen over deze wandeling alsof ze een wereldreis hadden gemaakt.

We hebben deze drie maanden als mooi en waardevol ervaren. Veel herinneringen zullen ongetwijfeld een lange tijd in onze hersenen opgeslagen blijven. Oeganda is een mooi land met een fijne en gastvrije bevolking. Op velerlei manieren hebben we hier kennis mee mogen maken. Ook al zijn mensen vele malen armer dan wij in het rijke westen, dat wil helemaal niet zeggen dat ze minder gelukkig zijn!

Als laatste maar niet als minste willen wij twee groepen mensen bedanken. Allereerst de sponsors voor hun sponsorgeld waardoor we meer mogelijkheden hadden in onze drie maanden. Uw geld heeft een mooie en waardevolle bestemming gekregen. Ten tweede alle mensen die op welke manier dan ook hebben meegeleefd met ons. Bij het sturen van een kaart, een reactie op de blog, een whatsappje, gebed, welke manier dan ook. Het was erg fijn om te merken dat zoveel mensen mee leefden met ons. Hartelijk dank. We zien er weer naar uit u allen te ontmoeten op Nederlandse bodem. Zaterdag om 04.00 hopen we op te stijgen van Entebbe en om 17.15 Nederlandse tijd te landen.

Hartelijke groeten,

K & K