Beste lezer,

Over exact twee weken hopen wij onderweg naar het vliegveld te zijn. Twee weken alweer! Wat is de tijd snel gegaan. Tweeënhalve maand geleden zetten wij vol verwachting, maar als leken voet op Afrikaanse bodem. Met slechts wat kennis uit een boekje of uit een gesprek over Oeganda als land, de mensen, de taal etc. Dat is nu wel even anders. Volwaardige Oegandezen zullen we onszelf niet noemen maar het komt al wel een heel eind. Zo hebben wij ons bijvoorbeeld Oegandese namen aan laten meten. Leendert draagt de naam ‘Kintu’, de naam van de eerste Oegandees, en Marien ‘Kassaga’ wat leeuw als betekenis heeft. Elke Oegandees heeft een dergelijke naam, wij konden natuurlijk niet achterblijven. Nu kan het dus zo zijn dat wij ons voorstellen als ‘Kintu Leen’ of ‘Kassaga Marien’, wat natuurlijk de nodige hilariteit opwekt bij bevolking.

Afgelopen week hebben wij vooral doorgebracht in het ‘Providence home’. Dit is een opvanghuis voor ouderen, wezen en mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking die niet voor zichzelf kunnen zorgen. De plaats van de gehandicapte mens in de Oegandese samenleving is niet rooskleurig: gehandicapte kinderen zijn lastig en brengen geen geld in het laatje. Er heerst bovendien veel onwetendheid over behandelmogelijkheden. Het is voor hen dus uiterst moeilijk om een plekje in de samenleving te bemachtigen. Vandaar dat dit tehuis is opgezet door de zusterorde ‘Little Sisters’. Vier nonnen leiden het opvanghuis en de aangrenzende bakkerij. Er heerst grote onderbezetting doordat geld uitsluitend van sponsors afkomstig is. Er is alleen een professionele fysiotherapeut aanwezig. Doordat er nu vakantie is op de scholen hebben de mensen in het opvanghuis niet zoveel te doen, ze kunnen dus van 8 uur ’s morgens tot aan de avond buiten voor zich uit zitten te kijken. Vandaar dat wij elke morgen een les verzorgen voor 10 á 15 beperkte mensen. Dit is erg leuk en mooi om te doen. De beperkingen lopen uiteen van verlamde/geamputeerde benen tot zware verstandelijk beperkingen. Als we de faciliteiten en begeleiding vergelijken met wat wij kennen zijn de verschillen groot. Zo is bijvoorbeeld weinig geschoold personeel en weinig op maat gemaakte hulpmiddelen. We mogen in Nederland dankbaar zijn met de manier waarop de zorg georganiseerd is.

Elke morgen starten we met een Bijbelvertelling van een bekende geschiedenis. Hierna geven we les over een door hun gekozen onderwerp. Zo hebben we lesgegeven over tekenen, rekenen, Engels en sport. U kunt zich voorstellen dat het niveau minder hoog is in vergelijking met de scholen waar we les hebben gegeven, echter de betrokkenheid en leergierigheid is hoog. Er wordt veel gelachen en de kinderen komen met plezier naar de lessen. In de middagen hebben we een aantal keer gesport met de jongeren van het opvanghuis die hiertoe in staat waren. Bij de tekenles hebben we een deel van de gesponsorde materialen van basisschool ‘De wijngaard’ uit Barendrecht en basisschool ‘de Schouw’ uit Brouwershaven een mooie bestemming kunnen geven.

Ook hebben we twee middagen doorgebracht is een leerschool voor eveneens beperkte mensen en wezen. Hier kunnen jongeren het vak van timmerman, schoenmaker, kapper of naaister leren. Na een studie van twee jaar zijn ze hierdoor in staat om in hun eigen onderhoud te voorzien. Hier hebben wij Engelse les gegeven. Mooi om te zien dat er ook dergelijke initiatieven zijn in Oeganda.

We hebben u tot op heden nog niet veel verteld over onze zondagbesteding. Dit komt omdat het op twee zondagen na vrij eentonig is. Op die twee bewuste zondag hebben we lokale kerken bezocht maar bij de eerste was het Engels niet te volgen en bij de andere voelden wij ons helemaal niet thuis. Vandaar dat wij de zondagen onder andere doorbrengen door te luisteren naar meegebrachte preken vanuit Nederland en het maken van een wandeling. Afgelopen zondag hebben we echter een lokale protestante kerk bezocht waar de volgende twee weekenden ook heen hopen te gaan. Het Engels is goed te volgen en de liturgie komt schriftuurlijk en Bijbelvast over. Veel onderwijs ontvangen we er niet waardoor het geen opgenomen preek vervangt maar voor de ontmoetingen en het beleven van een Afrikaanse dienst is het mooi om mee te maken. Afgelopen zondag hebben wij wel wat verschillen meegemaakt die wij u niet willen onthouden. Zo kreeg de voorganger na zijn preek een luid applaus, werd er hardop gepraat vanuit kerkgangers naar de voorganger, ging de voorganger heel de kerk door met een collectemand omdat er nog niet genoeg ingezameld was en wij kregen als belangrijk bezoek een gastenboek onder onze neus geschoven tijdens de dienst.

In de volgende blog hopen wij u foto’s te tonen van het eindresultaat van de kerk. Het project heeft wat vertraging opgelopen waardoor we u nog even moeten laten wachten op de foto’s. Volgende week hopen wij weer een aantal dagen door te brengen in het ‘Providence home’ en zijn we druk met het voorbereiden van een voetbaltoernooi voor 8 basisscholen. Maar daarover de volgende keer meer.

Weeraba,

Kintu and Kassaga