Beste lezer,

In ons vorige bericht schreven we over de helikopter die landde op het voetbalveld in Nkokonjeru. Toen deze helikopter landde stegen grote stofwolken op van het zanderige veld. Ook onze vorige blog deed het nodige stof opwaaien. We kregen allerlei reacties binnen van betrokken lezers en lezeressen. De reacties varieerden van ongeloof, tot complimenten, tot succeswensen. We vinden het erg leuk om te merken dat onze blogs door veel mensen worden gelezen. Sommige oplettende lezers hebben de kalender naast onze blog gehouden en geconstateerd dat de dag van ons aangekondigde bezoek aan de koning van Buganda precies op 1 april valt. Dit mag inderdaad geen toeval heten. Om het beestje maar bij zijn naam te noemen: wij zijn vandaag niet op bezoek geweest bij de koning van Buganda, evenmin hebben wij zijn voeten gekust, de twee biggen en de haan lopen nog steeds vrij rond en onze oren zijn onbeschadigd de dag doorgekomen. Toch zijn we wel in de gelegenheid geweest om een foto met de koning te maken, zie daarvoor de fotoserie. We hebben samen in ieder geval erg veel (voor)pret beleefd bij het schrijven van de vorige blog. Bedankt voor jullie inbreng daarbij!

We kunnen ons voorstellen dat het voor sommigen van jullie misschien teleurstellend is dat wij in de praktijk toch minder belangrijk zijn dan we hadden doen voorkomen. Om deze geslagen wonden toch enigszins te dichten willen we jullie in deze blog iets vertellen over de positie die wij hier in de praktijk hebben in Nkokonjeru en omstreken.

Zoals we in eerdere blogs al hebben beschreven was onze binnenkomst bij de scholen uiterst soepel. Zowel de studenten als de docenten zijn enorm blij dat we er zijn. Bijna dagelijks wordt deze dank ook nadrukkelijk naar ons uitgesproken: “We are very grateful for all the things you are doing for us”. De aanwezigheid van een blanke op de school wordt gezien als een erg goed teken. Een manier om dank te uiten is het delen van eten. Zo krijgen we regelmatig van studenten of docenten eten toegestopt: bananen, suikerriet, guavas, koffiebonen, cacao en ga zo maar door. Vorige week hebben wij de athletics competitie bijgewoond. Ook hier zijn we door talloze directeuren van scholen benaderd of we misschien ook eens wat lessen zouden kunnen geven op hun scholen, omdat dat zo mooi zou zijn voor de school en studenten. Ze waren zelfs bereid om studenten op de zaterdag in het paasweekend naar school te laten komen voor wat lessen van de “muzungus”. We hebben dus wel degelijk een vooraanstaande positie in onze leefomgeving.

Ook het bezoek van het landelijke hoofd van de politie heeft daadwerkelijk plaatsgevonden. Zodra wij aan kwamen lopen op de landingsplek van de helikopter werden we uitgenodigd om plaats te nemen in de VIP-box, waar wij samen met de regionale hoogwaardigheidsbekleders, onder bescherming van enkele militairen met serieuze machinegeweren de komst van het politiehoofd hebben afgewacht. Deze kwam overigens volgens goed Afrikaans gebruik, ruim twee uur te laat aan. Helaas zijn we niet in de gelegenheid geweest om hem te spreken, anders had hij ons ongetwijfeld geintroduceerd bij de koning van Buganda :)

Vorige week werd ons door een van de scholen ook gevraagd of we een meeting wilden bijwonen die plaatsvond tussen de leraren en het hoofd van alle katholieke scholen in deze regio (father) en enkele andere plaatselijke vooraanstaanden. Na uitgebreide dank voor ons werk in het dorp zijn wij door het gemeenteraadslid dat over educatie gaat uitgenodigd om ideeën met hem te delen over verbeterpunten van het onderwijs hier. Een uitstekende gelegenheid voor ons om punten aan de kaak te stellen en zo wellicht structureel een (kleine) verandering te kunnen maken: denk aan onderwerpen als fysiek geweld, relatie docent/student en de omgang met studenten die minder begaafd zijn.

We zijn deze week bezig met afrondende lessen bij de drie scholen waar wij lesgeven. We hebben inmiddels echt een band opgebouwd met zowel studenten als docenten. We hebben daarnaast gemerkt dat onze mededorpsgenoten gek zijn op cameras en vooral op de fotos die eruit komen. Niemand heeft echter geld om zelf een camera te kopen. Fotos laten maken is voor veel mensen te duur. Daarom hebben wij het idee voorgelegd om schoolfotos te maken, die wij tegen kostprijs kunnen laten afdrukken: 500 Ush (zon 15 eurocent). Gisteren was de eerste school aan de beurt, het bleek een enorm succes. In alle mogelijke poses en combinaties wilde iedereen vastgelegd worden. De resultaten werden met enorme belangstelling, een hoop gegil en gelach begroet.

Concluderend kunnen we zeggen dat we helaas nog niet in de gelegenheid zijn geweest om de koning van Buganda te ontmoeten. Wij worden echter zelf wel als koningen behandeld. We beloven hierbij dat u in het vervolg 100% aankunt op de betrouwbaarheid van onze verhalen... Iedereen goede paasdagen toegewenst.

Met koninlijke groet,

M & LJ